Geçtiğimiz bir ay içinde iki kardeşiminde arkadaşları sırasıyla vefat etti. Birinin nedeni zayıflama hapı (kısmen intihar sayılır), diğeri ise ciddi ciddi intihar. Yaşları 24-18. İkisininde ortak noktası ailesel mevzular. Biri yüksek lisans öğrencisi işsiz. Diğeri lise son sınıf öğrencisi üniversiteye girmeye çalışıyor.
İki konuda derinden etkiledi bizi açıkcası. Özellikle intihar vakası. Eğitim sistemi gençlerin üzerine gerçekten büyük bir yük. Gelir düzeyi yüksek aileler çocuklarını sınav stresine bile sokmadan yurtdışına gönderiyor. Geride kalan çocuklar zorlu sınav stresini aşmalı. İyi bir bölüm kazanmalı. Okul sonrasıda hemen bir iş bulmalılar. Aileniz birde sizden üstün başarı ve gayret bekliyorsa sanırım sonuç hüsrana daha yakın.
Burda bir suçlu aramıyorum elbet. Aileler yada gençler yanlışta demek o kadar güçki. Ama şu bir gerçekki gençlerin bir ümidi yok. Çoğu üniversiteye girip okusalar bile iş bulmak konusunda ciddi sıkıntı yaşayacaklarını biliyorlar. Genç işssiz nüfus her geçen gün artıyor.
Çocuklarımızı beceri ve yeteneklerine göre sahip olacaklarını verecek bir eğitim sistemi ne zaman olacak bilmiyorum. Tek düze bir sistem içinden çıkılamayacak bir yaşamdan başkasını sunmuyor malesef bizlere. Bundan 15-20 yıl sonrasını düşündükçe bir anne olarak daha çok endişe ediyorum. Çocuklarımıza verecek neyimiz kalacak....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder