Büyümek....

Ne çok çabalarız büyümek için.
Anne kıyafetleri, ayakkabıları hep gözümüzde büyür
Onları giymek için ne heyecan duyarız.
Gizli gizli kaçamaklar yaparız arasıra.
Topuklarını kıracağımız söylenir ama bir türlü inanmayız.
Ablamıza özeniriz.
Onun yaşında olmak için neler vermeyiz ki.
Gözümüzle tararız her hareketini.
Onun yaşına gelince, onun gibi olmaktan ödün vermemek için.

Gün gelir ablamızın yaşını yakalarız.
Daha sonra annemize yetişiriz.
Büyümek için can atışlarımız, küçülme yoluna inişe geçmiştir bile.
Önce geleceği özleriz bekleriz gelsin diye.
Gelen gelmiştirde, bu sefer geçmişi ararız fellik fellik.
Ne büyük tezattır bu yaşamak.
Olamayan için arzu duymak, olduğunda kaybettiklerine ağlamak.
Dün merdivenleri annesinin topuklu ayakkabılarıyla inmeye çalışan hiç tanımadığım 8 yaş civarı olduğunu tahmin ettiğim bir kız çocuğu yazdırdı tüm bunları bana.