Kitaplara hayran bir kızımız var. Sevgilide bende tam bir kitap koliğiz. Sonuçta minik hanımda öyle oldu. Yalnız son zamanlarda özellikle kitapsız hikayeler istiyor bizden. Bazende şipariş oluyor bu hikayeler. Bebek hikayesi anlat anne, kedi köpek hikayesi anlat anne. O an başlıyorsun anlatmaya ama sonununda başlangıca paralel tutarlı gitmesi gerekiyor.
Olmadı küçükken okuduğumuz hikayelerden anlatmalı diye düşünüyor insan. En azından tutarlı bir anlatım olur.
Kırmızı başlıklı kız?? Yok yok kurt'un büyükanneyi yeme sahnesi onu çözemez daha.
Kül kedisi??? annesi ölmüş, üvey anne kötülük yapıyor yok yok buda değil...
Hansel ve Gratel ?? Yine cadı hikayesi. Babalarının ormana bıraktıkları çocuklar.
Pamuk Prensen ve 7 cüceler ?? Yine cadı, yine kötülük...
Sahi biz bu hikayelerle büyüdük. Cadılar hayatımızı bu kadar nasıl istila etmiş. Acaba hiç mi etkilenmedik. Yada kitapla tanışma yaşımız geçti ondan mı? 3 yaşındaki bir miniğe bunları anlatmakta güölük çekiniyorum. Şuan bir adet cadı kitabı var. Ordada cadı gayet iyi ve yardım sever. Zaman nasıl farklı seyrediyor. Bu anlamda en iyi kitaplarımız Ayşegül serisiydi sanırım. Severek okuduğumuz. Şimdi harıl harıl hikaye okunmalı kaçamak kaçamak. Küçük hanıma anlatmalı akşamları :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder