Bana yetmeyen zaman...

Koşturma, koşturma, koşturma. Her yer yoğun ev yoğun (taşınma telaşı var), iş yoğun (denetlemeler, yıl sonu). Birde üstüne ekstralar mevzular. Şaşırmış durumdayım. Uyku yetmiyor. Koşturma bitmiyor. Minik hanım akşamları ilgi bekler anne ise yorgun. İş babaya düşer. Baba sonra sitem eder. Kendimden kopyalasam ne hoş olurdu. Bu kadar koşturmaya rağmen bakıyorum ev hala aynı durumda, işte ise bir değişiklik yok. Bir arpa boyu yol gidememişim. Sabırsızlığımda cabası. Kendime bakıyorum iyice salmışım. Yarın ne giyeceğimi bile düşünmek istemiyorum. Üzerime yapışan bu yorgunluktan rehavetten kurtulmam gerek ama nasıl. Eve gidiyorum işle ilgili bir dolu program yapıyorum şunları şunları yaparım diye. Aynı şekilde işte evle ilgili programlama. Ama günlerim sadece programlama yaparak geçiyor icraat yok. Bir yerde ciddi bir sorun var:). Yeni yıl fikri biraz enerji verir belki bana. Üzerimdeki bu rehaveti alır götürür umuyorum...