SSBÇY - Sorumluluk Sahibi Bağımsız Çocuklar Yetiştirme

Yazmak istediğim o kadar çok şey varki. Ama doğru yerden başlamak istiyorum. Gerçekten sancılı dönemler yaşıyoruz son zamanlarda. Kızımıza ulaşamıyoruz. Onu anlamakta güçlük çekiyoruz. Bir çok şeye direniyor. Son noktaya kadar sabrımızı ölçüyor. Madde madde yaptıklarını yazmak istiyorum.

• Sabah daha gözünü açar açmaz ağlıyor. Okula gitmiycem neden okula gidiyorum?
• Tuvaletimi sen yaptır, kendim yapmak istemiyorum. (Daha önce ben yapıcam sen yaptırma diyen kızım)
• Okula giderken onu giymek istemiyorum, çorap acıtıyor gibi eften püften mazeretler.
• Okul girişi ağlamaklı haller.
• Okulda öğretmen ve arkadaşlarıyla sınırlı iletişim.
• Kıyafetimi annem giydirsin, baba sen git.
• Okulda konuşmak istemiyorum.
• Meyve suyu ister, yarım bardak konur, hayır daha fazlası olsun yetmez. Daha fazlası olunca, hayır ben biberonla istemiştim.

Son günlerde sıkça yaşadığımız tablolar yukardaki şekilde gelişiyor. Bizi endişelendiren sorular;

• Okulda mutlu değil?
• Öğretmenini sevmiyor?
• Kurallara uymak güç geliyor?
• Bizden ayrılmak istemiyor?
• Yabancı bir ortam ona güvensizlik hissi veriyor.

Tüm bu sorularla gidip geldik. Başlangıçta problemler daha ufaktı daha az gözle görülür. Ama olayları büyütünce açıkcası okul fobisi geliştirmesinden korktuk. Şuan profesyonel destek almaya başladık ailece. Dünde bir kitap önerdi danışmanımız. Kitap bittiğinde onunla ilgilide yazacağım. Ama asıl sorunumuzu öğrendik. Dahası tüm bu yaşananların okulla hiç bir ilgisi olmadığını.

Çocuk: Sınır koyamayan bir aile. Nerede durması gerektiğini bilmiyor. Sınırlarımızı en uç noktalara kadar zorlayarak dayanma gücümüzü keşfediyor.

Anne - Baba: Daha önce yaşadığımız sağlık problemleri nedeniyle bir el bebek, gül bebek bebek büyütme şekli. Aman ağlamasın, aman üzülmesin, aman hasta olmasın diye bir çok şeyin hazır olarak önüne sürülmesi. Korku hali. Dış dünyada zarar görecek fikri.

Yaşadığımız sağlık sorunun geçtiğini biliyoruz. Ama malesef izlerini silmek tahmin ettiğimiz gibi kolay değilmiş. Yada sağlıklı olduğunu öğrendikten sonra yaşadığımız bu geçiş sancıları bunlar. Ebeveynlikte herşey gibi her yeni adım deneyimleyerek öğrendiğiniz bişey. Aslında bir hafta önce çok umutsuzdum. Kızıma ulaşamamak beni deli ediyordu. Şimdi aldığımız yardım, her yeni gelişme, okuduklarımız, anne -baba iletişiminin daha iyiye gitmesi beni gerçekten rahatlattı.

Danışmanımız bize bişey söyledi. 'Siz ona bonfilenin hep en güzel yerlerini vermişsiniz'. Sahiden böyle mi yapmıştık? Seçeneklerini bile sınırlamayı becermemiştik. Özgür, özgüvenli bir çocuk yetiştirmeye çalışırken. Sınırları olmayan çoğunlukla şikayet halinde bir çocuk oluvermişti.

Biz şimdi sınırlarını bilen Sorumluluk Sahibi Bağımsız Bir Çocuk Yetiştirmek istiyoruz. Güzel adımlar atıyoruz.

Biliyorum uzun oldu, paylaşmaya devam edeceğim :)