Herşeye ağlayan, beyaza neden siyah değil diye tepinip duran bir cüce oldu kendisi. Hava alsın dedik babayla.Hepimize iyi gelir diye düşündük. Okul çıkışı bu güzel alanda yürüyelim birazcık.
Hava azıcık güzel olsa tüm elektiriği toprağa gerçsinde rahatlasın diye dolaştıracaktık yalın ayak. Babaya göre bu bile kafi değil son günlerde.
Yeşil görmek. Ağaçlara dokunmak. Sevdiklerini huzurlu görmek hayatın tüm kargaşasını unutturuyor insana. Daha çok vakit geçirmekti niyetimiz ama yağmur ben geliyorum dedi. Koşa koşa eve doğru gidin dedi. Bizde gittik dudak bükerek...
Ps: Hep yukardaki gibi gülümsese ne güzel olur dimi? Tamam biliyorum cocuk bu ağlaya ağlaya büyüyecek :D
bu huysuz kızlar daha bir şirin oluyor bence:) tabi bu arada annelere sabır diliyoruz. gerçekten güzel bir yermiş, tadını çıkarın bence sık sık. şimdi orada bir kar manzarası düşündüm de, oldukça güzel:)
YanıtlaSilO ağaçlar, o yol bayıldım doğrusu. Sanırım okula alışma sancıları bunlar. Evde çok sevgi gören çocuklar okulda o yoğunluğu bulamayınca başta üzülüyorlar böyle. Yakında alışır İlknur'cum. O ağlayıp geçiyor da sanırım sen daha çok hırpalanıyorsun böyle. Bi rahat olsan :))
YanıtlaSil