4 Ocak 2010 Pazartesi

Mutyu ol anneee

Biraz kikirdeşme, biraz kahkaha. Son günlerde bir bebek olma merakı. Agucuk gugucuk sevilmek istiyor her daim. Her an anne paçasında. İlgi azıcık üzerinden azalınca ben bebek olayım anne. Ben senin kucağında uyuyayım babaa. Şımarık mı oldu bu çocuk ne. Bir elinde Dora bebeği, bir elinde Dora dergisi. Afedersiniz tuvalete bile Dorayla gidiyoruz. Hafta sonuda oyun grubundaydı kendisi. Anne oku, anne anlat hiç bitmedi. Yaladık, yuttuk ezberledik dergiyi.

Bir yandanda kolileri bantlama görevi verdik küçük hanıma malum taşınma merasimi. Kolileri bantlayıp makasla kesiyor. Çeşit çeşit desen desen resimlerde yapmayı unutmuyor. Keçeli kalemleri icat edeni yad ediyorum bende..

Tüm karmaşa, şımarıklık, dağınıklık arasında öpüş kokuşlarımızda hiç bitmiyor. Yine böyle bir an kahkahalar gırla.. O an ciddi bir bakış fırlatıyorum kendisine gayri ihtiyari. Aklımda bambaşka soru ve sorunlar. Tilkilerin kuyruğu birbirine değmiyor misali.

- Mutyu ol anne. diyor minik bir ses.

Ben nasıl mutlu olmam sen istersinde. Ben nasıl gülmem, sen gülerken.
Hep mutlu ol bebeğim, hep mutlu kal...

2 yorum:

  1. Sana kolaylıklar diliyorum İlknur' cum. Ev değiştirmek iş bitene kadar son derece yorucu, yıpratıcı bir şey. Her şey bitip dinlenmiş olarak uyandığın ilk sabah ise yepyeni eve uyanmak harikulade bir duygu.
    Prenses galiba bu karışıklıktan hoşlanmadı tıpkı yaşıtları gibi belki yeni evi de yadırgayacak ama anne ve baba olarak sevginiz bunun da üstesinden gelecektir evelallah...
    Sevgiler canım...

    YanıtlaSil
  2. Teşekkür ederim Asuman ablacım. Bu seferki taşınma inşallah kendi evimize olacak. O yüzden biraz daha heyecanlıyız açıkcası. Küçük hanımıda şimdiden alıştırıyoruz. Dediğin gibi evdeki karmaşa ve dağınıklık onu rahatsız ediyor. Ama bir müddet daha sabretmesi gerekecek.
    Sevgiyle kalın...

    YanıtlaSil