2 Haziran 2010 Çarşamba

Kızım'a....

Canım,

Bu blog seninle yaşadıklarımın bende bıraktığı izleri anlatmak için açıldı. Hafıza her zaman her şeyi çok net hatırlamıyor. Benim yaşıma geldiğinde zaman zaman unutmaktan şikayet edeceksin sende. Unutmayayım diye, yaşadıklarımı gözden geçireyim diye, senin büyüme ve gelişmeni an an kaydedeyim diye açıldı. Hepsinden önemlisi sana bir hediye bu blog. Yaşadıklarımızı oku diye.

Şimdi 3 yaşındasın. Ben son 3 gündür anladım ki seni daha cesur yetiştirmeliyim. Annelik duygusu başka birşey bebeğim yaşadığında anlayacağın. Ama bu duygu insana bir kaybetme korkusu getiriyor. Ben bu korkuyla cesur bir kız yetiştirmeyi atlamışım sevgilim.

Şimdi yazacaklarımı zaman zaman okuma şansı bulursun umarım. Benim senin fikirlerini oluşturma şansım yok, olmamalıda. Yetişkin bir birey olana kadar çokça çatışacağız belki. İnatla kendini savunacaksın tıpkı annen gibi.

Güçlü ol kızım. Asla yapamam gücüm yetmez diye düşünme. İnsanın acizliği burda başlar çünkü. İnandığın sürece gücün yeter. Minicik adımlarda atsan bir şeyleri değiştirmeye gücün yeter. İnandığın dil, ırk, dil, görüş her ne olursa olsun içindeki merhameti, vicdanı, sevgiyi sakın geri plana atma. Haksızlığa uğrayan her kim olursa olsun gücün yettiğince yanında ol. Ben demekten kurtulduğun an,gerçek mutluluğu o zaman anlayacaksın.

Şimdi ben bunları yazıyorum çünkü ne kadar çok ben dediğim için kendime kızıyorum. Umarım sen kızmazsın kelebeğim. Anne hissettiklerini yazıyor. Biliyorum sende o müthiş inadınla, inandığını yaşayacaksın....

6 yorum:

  1. ne içten bir öğüt umarım güçlü bir kız olur gerçekten de

    YanıtlaSil
  2. Umarım, bugün, şuan bunu çok istiyorum....

    YanıtlaSil
  3. Yazdıklarının benzerini yazmıştım doğduğu gün ve o günden sonra elimde fotoğraf makinası hep çektim videolar derken birkaç siteye eklemiştim Cd ler yapıp dağıtmalar.

    İleride birgün bunların hepsi ona daha bir anlamlı gelecek belki oda aynı şeyleri yapar blog açar evladına, bunları düşünmek ne güzel hele yıllar sonra bunları okuyacak olması :)

    YanıtlaSil
  4. Tutsi insan minik bir bedeni ellerinin arasına alınca istiyor ki her anını kazısın hafızasına hiç unutmasın ama ne mümkün:) bizimkide bu unutmama cabası.

    Buyudukce izledikce, okudukça daha güzel hissedecekler herseyi. Babam ben doğduğumda günlük tutmuş:) bugün ilk disi çıktı, ilk adımını attı gibi. Şimdi onları okumak o kadar keyifli ve mutlu ediyor ki beni:))

    YanıtlaSil
  5. Erkekleri, hayata. Kızları ise erkeğe hazırlayan bir toplumun, çocukları olarak büyüdük, büyütüldük ve büyümeye devam ediyoruz. Burda gördüm ki, kızını hayata büyüten bir anne var. Ne mutlu...

    YanıtlaSil
  6. Teşekkür ederim. Çok mutlu etti yorumunuz beni.

    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil