Zoraki yazıyorum. İsteksiz. Yataktan kalkıp sabah aynaya baktığımda hiç uyumamış gibi şiş buluyorum gözlerimi. Bedenim sürükleniyor resmen işe gelirken. Kursta olmasa hiç bir şey yapmayacağım. Güneşsizlik ne kötü, enerji sıfır istek yok. Yazdan ümidimi kesmemeye çalışıyorum var gücümle.
Sevgili Bahar mimlemiş beni. İki mim vardı blogunda ben birini seçtim sanırım daha çok sevdiğim için soruyu. Neden yazıyorum? sorusuna yanıt arıyorum.
Başlangıçta burası Almina'ya ait bir günlüktü. Ona dair yaşadıklarımı yazdığım, hafızamın unuttuklarını hatırlamamın kolay yoluydu. Bi anıydı, hatıraydı benim için. Sonraları çok değişti. Kendime aitte bir sığınak oldu. Tüm kalabalıkları bırakıp kaçıp saklandığım, yorumlarla gülümseyip mutlu olduğum, yepyeni insanlar tanıyıp benimle aynı endişeleri taşıyan anneleri bulduğum yer. Evet burası kızımın günlüğü ama benimde yüreğimin en derin odalarından biri. Bana dair kızımı dair sevdiklerimize dair izler taşıyan. Sizlerde bu anıların en önemli şahitleri ..
İlknur sabahları bende aynı oluyorum. hatta benzer yazıyı az önce yazdım. ne yaptı bu havalar bize :(
YanıtlaSilcevap için sağol canım. yollarımızın keşismesi güzel :)
evet aynen katılıyorum size blog konusunda
YanıtlaSilKızının ismine bayıldım canım adıyla , sağlıkla yaşasın.
YanıtlaSilSeni okumak çok keyifli:)