Soru - Cevap

A: Anne, kötü insanlar var biliyor musun ?
A. Hımmm öyle mi ? Ne yapıyor bu kötü insanlar ?
A: Yere çöp atıyorlar, etrafı kirletiyorlar.
A: Haklısın birtanem...

İçimden sayısız şey geçti. Fakat sadece haklısın diyebildim. Keşke dünya da senin kadar masum olsa diye geçirdim. Dua ettim karşına hep güzel insanlar çıkarsın Rabbim diye...

Özlemek...

Bazen eskiye ait o kadar çok şey özlediğim oluyor ki... Günleri tekrar yaşama şansımız olsaydı biliyorum aynı lezzeti vermeyecekti. Özlem aslında bir çok duyguyu ve tadı ölümsüz, doyumsuz kılan. Bu günlerimden şikayet etmiyorum kesinlikle. Sadece elimden akıp gitmiş zamanlara dönüp bakıyorum sessizce...

Şaşkın

Annesi görene kadar baktınız baktınız fotoğraflara muhtemelen kaldırmamı isteyecek buradan :) Hele parmağını emerken uyurken bir fotoğrafları var yersiniz yer. Aaaa aslında siz tanıyorsunuz onu Berrin Bebek . Bir sürü fotoğraf çektim çoğunda dil dışarda. Annesinin çekeceği var. En şaşkınım :) karşınızda...





Bide ablası nasıl sevdi onu anlatamam. Sabah akşam dilimizde. Berrin sayıklıyoruz her gün. Onlarda buradalar...



Maşallah diyin kuzucuğuma lütfen :)

Azıcık temiz hava...

Pazar günü üçümüzde bir öksürük hali. Evdeyiz ve sıkıldık. Hadi dedim Kemerburgaz'a doğru gidelim temiz hava alalım belki hepimize iyi gelir. Baba önce hava soğuk daha çok hastalanırız diye korktu, ben ısrar ettim. Yolumuz bir gölete düştü. Baba kendini safaride hissetti. Göletin sonuna kadar toprak yoldan devam ettik. Çok tedirgin oldum çamura saplanıp kalmaktan, neyse ki sağsağlim dönebildik. Biz anne kızda temiz havayı bol bol ciğerlerimize çektik. Nefis manzaranın tadını çıkarttık. Soğuktu demeye dilim varmıyor son günlerde ama maalesef istediğimiz kadar kalamadık. Kar yağdığında ve baharda tekrar gelmek kararıyla geri dönüş yaptık.















Merak edenler için yer bildirimi BURADA :)

Tatil sonlarını bu yüzden sevmiyorum, birbirimize çok alışmış oluyoruz. Şimdi çok özlüyorum miniğimi... Akşam çok uzun geliyor :).

Ne garip ben onu nasıl seviyorsam oda beni öyle seviyor. Tıpkı bir anne gibi...

Aslında inanılmaz derecede keyifsizim. Sanırım hayattaki zor ikilemlerden birini yaşıyorum kendi işimde, iş yerimde mutsuzum. İş hayatına yeni başladığımda henüz çok gençken sevdiğim  bir dost kurtlar sofrasında kuzu, senin ne işin var burada demişti. Üzerinden 11 yıl geçti ve ben hala kurtlar sofrasında kuzuyum maalesef... Sadece normal bir insan gibi davranıyorum, merhametimle, öfkemle, kızgınlığımla, sevincimle olduğum gibi yaşıyorum. Numara yapmak, planlar kurmak, pazarlama yapmak benim işim ve karakterim hiç olmadı çok şükür. Geçecek biliyorum zamanın gelmesi için sabretmem gerek. Neyse... tüm bunların üstüne sevdiklerimle bayramın tadını çıkartıp tüm olumsuzlukları bir kenara atmış olacağım inşallah... Sizinde sevdiklerinizle mutlu huzurlu güzel bir bayram geçirmenizi diliyorum. Evin bayram şekerinden buyurmaz mısınız? :))

Sonbahar fotoğrafları yayınlayan bloggerlar yüzünden dün soluğu Emirgan'da aldım. Çok keyifliydi, hele yanımda çok sevdiğim dostum olunca tadından yenmedi. Hem kaynattık, hem de fotoğraflarımı çektim. Haftasonu kalabalıklarına inat çok sakin ve huzurluydu. Gidemeyenler için gördüklerim karşınızda efendim :)













Buda günün şansı...