16 Temmuz 2010 Cuma

Bana dair....

Kaç kez yazdım, kaç kez sildim...

Son günlerde bulutlar ve kuşlar daha bi ilgimi çeker oldu.

Bunu silmeyeceğim söz.

İçimdeki yorgunluk hissi hiç bırakmıyor.

Kalabalıktan şikayet ediyorum çoğu zaman. Peşimdeki minik ayakla, babasına azıcık gidin başımdan iki dakika nefes alayım diyorum. Sonra kızıyorum kendime onlar olmadan ne yaparım diye. ''Allah korusun İlknur böyle şeyler söyleme'' diyen iç sesime katılıyorum. Bir süre demiyorum, azıcık yalnız kalsam keşke. Sonra yeniden.


Tek başıma atasım var kendimi sokaklara. Ne mi tutuyor beni.


Unutmuşum.


Onlar olmadan bir şeyler yapmayı. Elim kolum boş. Bir garip oluyorum işte.


Tüm bunları düşününce vazgeçiyorum. Minik hanımın deyimiyle biz 3 taneyiz diyerek devam ediyorum.


3 yorum:

  1. zaman zaman benim de yaşadığım şeyler. normaldir herhalde:)

    YanıtlaSil
  2. Evet canım. Siz üç tanesiniz. Birbiriniz için değerli üç insan.
    Ama ara sıra kendiyle başbaşa kalmak kendini dinlemek istiyor insan. Bu hepimiz için geçerli.
    Kendine bunun için zaman ayırabilsen keşke.

    YanıtlaSil
  3. Anne Cafe;

    Hepimiz böyle duygular yaşarız dimi. Yalnız kalmak kendini dinleme isteği en doğal haldir bence :)

    Asuman abla;

    Son zamanlarda daha bir yoğunlaştı bu istek nedense. Belki bugün bunun için bir fırsat oluşur:)

    Sevgiler...

    YanıtlaSil