Ruh hali: Karmakarışık...

Bilinmezliklere yolculuk etmek. Unuttuğunu sandıklarını hatırlamak. Hatıralarını tazelemek ne elem vericiymiş. Anne olmak başka bakmakmış dünyaya. Empati kurmayı kolaylaştırmakmış. Kızının baktığı gözle bakabilmeyi becerebilmekmiş. Düşünmeden yaşamayı reddetmekmiş. Her hareketi binlerce kez düşünmekmiş. Her çocuğa merhamet göstermekmiş. Haberleri gözü yaşlı izlemekmiş. Anneni ve babanı daha iyi anlamak. Bir annenin endişelerini gözlerinden okumakmış. İnadına ayakta durmakmış annelik. Zorluklar karşısında pes etmemek. Hislerine yenilmeden gardını almakmış. Umutlu bakmakmış hayata. Hayaller kurmakmış. Ağlayan her çocuk sesinde yüreği ağzına gelmekmiş. Paranoyaklıkmış annelik, miniğini her türlü zarardan korumak adına. Benim sorumluluğum dışında kaldığı anlarda yaşayacaklarını önceden hesap edip endişelenmekmiş. Abartmakmış bazen. Yaşını, bulunduğun ortamı düşünmeden yeniden çocuk olmakmış. Uyumayı, yemek yemeyi, yürümeyi, konuşmayı yeniden öğrenmekmiş annelik. Dışardan bakanlar için zor gözüksede sevmenin en doğal haliymiş. Aşk mış annelik. Katıksız, karşılıksız daha önce hiç duyulmamış haliyle aşık olmakmış.