Kriz, krizler, krizdeyiz diye uzayıp gider :)

Gitgide bana benziyor. Çenesi özellikle. Sabahın bir saati kalkıp bana kahvaltı hazırlayan annemi sabahın 7'sinde çenemle hipnotize eder ve geç kalıyorum diye kahvaltıyı bitirmeden özellikle sütü içmeden kaçıp giderdim. Bu numaraları anlayan annem görevi babama verdi. Ben yalvarma modunda ne olur anne sen kalk sabahları :). Babam yedirme görevinde çok titizdir. Hala şu yaşımda yediklerim onu tatmin etmez. Sabah kahvaltılarında yemem gereken dilim sayısı tabağımın kenarına konur mesaj anlamında. Bende üzülmesin diye yerim ne verirse, anne olunca öğrendim ki o doymadan sen doymuyorsun.

Şimdilerde tıpkı benim uyguladığım metod gibi onunda sofraya oturur oturmaz açılıyor çenesi. Hemde ne açılma. Süreçte artık biz bitirmiş oluyoruz ve hadi kızım demekten yorgun düştüğümüzden dolayı amacına ulaşmış oluyor. Bir başka kriz noktası yatmak. O yatağa yatılıyor kitap okunuyor, sayısız kez kalkıyor tuvalete gidiyor, su içiyor, unuttuğu şeyi tekrar tekrar söylüyor. Bu sırada sinirler geriliyor çünkü saat oluyor 12 . Anne yorgun, baba yorgun uyumak istiyor. O hiç pes etmiyor. En sonunda bir kriz yaşanıyor anne bağırıyor o ağlayarak uyuyor. Sonrası vicdanın seni rahat bırakırsa uyu hadi bakalım. Uykuyu hiç sevmedi küçüklüğünden beri. Okuldaki öğle uykuları artık iyiden iyiye fazla gelmeye başladı sanırım. O uykular sayesinde dayanıyor o saate kadar. Süreç diğerleri gibi bir zaman sonra geçecek:)