Bayram, Hediyeleşme, Sürpriz Telefon... :)

Bilindiği üzere bizim bayramımız Kocaeli (adı üstünde :))- İstanbul arasında geçiyor. 9 günün sadece 1 günü evde tüm gün kalabildim. Geri kalan günlerde bazen yatmadan yatmaya geldim. Bu koşturmacaya rağmen dinlendim kızıma doydum, sevdiklerimi gördüm mutlu oldum.

Sevgili Fosi bayram öncesi hediyeleşme etkinliği düzenledi. Bende katıldım son anda Fosi hatırlatmasa tatil öncesi iş yoğunluğu arasında kaynayıp gitmişti. Banada hediyeleşme için sevgili Şirin çıktı. Güzel tesadüf ki kızlarımızın yaşları aynı :). Onun birde oğlu varmış. Tanımadığın ama bir anne olarak çoğu zaman aynı şeyleri yaşadığını bildiğin biriyle hediyeleşmek gerçekten heyecanlıydı. Bide paketimin İstanbul'dan uzak bir yere gideceğini öğrenince biraz daha heyecanlandım. Paketi dün kargoya verdim. Umarım beğenir ve güzel günlerde kullanır...

İzmit'teyiz bayramın 1. günü. Telefonum çaldı bilmediğim bir numara açtım 'ben Fosinin Hayalleri' dedi. Açıkcası önce algılayamadım. Sonra tanıyınca nasıl mutlu oldum anlatamam. Sevgili Ayşegül içtenliğin, güzel sesin, nezaketin için çok teşekkür ederim. Çok mutlu ettin beni.

Sahaflar...

Eski kitap kokusu, yaşanmışlık izleri, sınırsız zaman, gülen yüzler. Sahaflarda her an yeni bir keşif, yeni bir heyecan biz anne, baba, çocuk hiç ayrılmasak keşke o mekandan...

Küçük hanımdan haberler...

Öncelikle şu meşhur kitaptan bahsetmek istiyorum Çoçuğunuza Sınır Koyma - Robert J. Mackenzie . Bu kitap çocuk gelişimi üzerine okuduğum en faydalı kitaptı. Neden mi? Öncelikle çocuğuna sınır koyamayan aileleri sınıflandırmış. Kendi durumunuzu orda hemen görüyorsunuz. Konu örnekler ve yapmanız gereken uygulamarla devam ediyor. Şiddetle tavsiye ediyorum bu tarz bir sorununuz varsa.

Biz sınırsız bir aileymişiz bunu öğrendik. Kızımıza hayır diyen sadece dilimizmiş bedensel olarak ona istediğini yapabilirsin sorun değil mesajı veriyormuşuz. Nasıl yani dedim, ısrarla 'hayır' diyorum oysa ben çocuğuma. Kitaptaki önerileri uyguladık.

Örn:

• Anne çişim geldi?? (bekliyor)
• Kendin yapabilirsin kızım. (kitap okuyorum)
• Anne sen yaptır? (bekliyor)
• Hayır tatlım sen yapabilirsin. (kitap okuyorum)
• Anne lütfen sen yaptır? (ağlıyor)
• Sen kendin yapabilirsin... Ağlayarak gidiyor :)

Şimdi ise hala sınırını yokluyor ama değiştiremeyeceğini bildiğinden zorlamıyor;

• Benim çişim var?
• Hadi git o zaman bekleme... (gidiyor)

Biz onun Tv izlemesine, yatma saatinede sınır koyamıyorduk malesef:(. Şimdi Tv saati ve yatma saatimiz var. Yatarken kimse yanına yatmıyor. Yatağında oturmuyoruz bedensel iletişim kurmuyoruz sırt kaşıma, okşama gibi. Kitap okumamızı isterse okuyoruz istemezse o uyuyana kadar kendi kitabımızı okuyoruz yanında. Sırayla yapıyoruz tüm bunları bir gün anne, bir gün baba.

Kendi eşyalarını kendi giyiyor. Yemeğini kendi yiyor. Bireysel olarak yaşına uygun şekilde neler yapması gerekiyorsa onları yapıyor. Son bir haftadır okula giderken ağlamıyor. O ağlayarak istemeleri azaldı. Ağlayarak olmasını istediği birşeyin olmayacağını biliyor. Eğer çok diretirse başka sevdiği şeyi o gün yapamayacak cezası alıyor. Bugün yarım saat az tv izleyeceksin. Yada sulu boya yaparken fırçayı sinirlenip attığı için önce uyarı uygun davranmazsa bugun bir daha boya yapamayacaksın. Cezalar kısa süreli bir günlük yada saatlik. Çünkü çocuklar çok çabuk unutuyor. Bulaşık makinasının boşaltılmasında, çamaşır asmada, bulaşık ve çamaşır makinasının çalıştırılmasında ondan yardım istiyorum. Tokum yemeyeceğim dediği zamanlarda sofrayı hazırlatıyorum işin bi şekilde içinde bulunsun diye. Hatta geçenlerde teyzesine toz almak benim işim dedi :). Çok güldük.

Böyle bakınca biraz gaddarca davranıyoruz gibi görülebilir ama hatalarımızı telafi etmenin yolları bu. Sınırları olduğunu ve bizimle işbirliği yapması gerektiğini bilmeli. Biz karşımızda daha mutlu bir çocuk görmeye başladık. Okulda halen bir iletişim sorunu var bunuda çözmeye çalışıyoruz. Aşırı inadı malum , bunu yumuşatmaya uğraşıyoruz.

İçimi dökmek gibi oldu. Hızlı hızlı bişey atlamadan yazmaya çalıştım. Umarım karmaşık olmamıştır....

Yoğunluk, 2. uygulama çekimi...

Nasıl yoğunum anlatamam haftanın iki günü kurs, bayram öncesi bitirmem gereken işler, ev durumları yazacak boş zaman bulmak zor. Uzun süredir minik cimcimedende bahsetmiyorum farkındayım tatil öncesi bir postta onun için yazmak istiyorum yetiştirebilirsem. Bu arada saatlerin alınmasıyla benim için gündüzler hepten torbaya girdi zaman hiç yetmiyor bir bakıyorum akşam olmuş anlamıyorum. İkinci uygulamalı çekimden bir kaç örnek. Sevgiler...

Fotoğraf - Aşk - Michael Kenna

Fotoğrafa aşık olmak diye bişey varsa ben aşık oldum dostlar. Bu yalın, göz yormayan anlatım nasılda derin duygular taşıyor öyle değil mi?. 2008 yılında İstanbul'da Sessiz İzlenimler isimli sergisi açılmış Michael Kenna'nın. Fakat malesef o zamanki önceliklerim başka olduğundan fark etmek mümkün olmadı. Fark etmeyenler için bir anlatım olsun bu. Issız doğanın şairinden bir kaç örnek;

Ps: Fotoğraflar sanatçının resmi internet sitesinden alıntıdır. http://www.michaelkenna.net/

İlk uygulamalı ders...

İlk ugulamalı dersimiz Sultanahmette yapıldı. Hava güzeldi. Kompozisyondan ziyade teknik konularla ilgili çekimler yapmamızı istedi. Denemeler yaptık. Arada kaçak bişeylerde yakalamaya çalıştım:).

Not: Öğretmenimiz bizim bez torba fikrimizi çok beğendi. O günden beri bez torba kullanıyoruz kirliler için. Bir sonraki veli toplantısında diğer velilerede bahsedip topluca bir uygulama yapalım dedi. Teşekkür etti :)...

Ödül ve Yeni Bir Blog...

Sevgili Asuman abla bana çok güzel bir ödül göndermiş. Birazcık geç fakettim ama :(. Çok teşekkür ediyorum bu güzel hediye için. Çok mutlu oldum :).

Bizim tekne kazıntısı. Boyu benden uzun olmasına rağmen hiç gözümde büyümeyen küçük kardeşim bloggera teşrif etti. Kendisi mimar adayı :). Biraz eğitim, biraz yaşam bakalım neler yazacak . MİMARLIK YOLUNDA sizlerle... Abla torpili ;)