Biz sınırsız bir aileymişiz bunu öğrendik. Kızımıza hayır diyen sadece dilimizmiş bedensel olarak ona istediğini yapabilirsin sorun değil mesajı veriyormuşuz. Nasıl yani dedim, ısrarla 'hayır' diyorum oysa ben çocuğuma. Kitaptaki önerileri uyguladık.
Örn:
- Anne çişim geldi?? (bekliyor)
- Kendin yapabilirsin kızım. (kitap okuyorum)
- Anne sen yaptır? (bekliyor)
- Hayır tatlım sen yapabilirsin. (kitap okuyorum)
- Anne lütfen sen yaptır? (ağlıyor)
- Sen kendin yapabilirsin... Ağlayarak gidiyor :)
Şimdi ise hala sınırını yokluyor ama değiştiremeyeceğini bildiğinden zorlamıyor;
- Benim çişim var?
- Hadi git o zaman bekleme... (gidiyor)
Biz onun Tv izlemesine, yatma saatinede sınır koyamıyorduk malesef:(. Şimdi Tv saati ve yatma saatimiz var. Yatarken kimse yanına yatmıyor. Yatağında oturmuyoruz bedensel iletişim kurmuyoruz sırt kaşıma, okşama gibi. Kitap okumamızı isterse okuyoruz istemezse o uyuyana kadar kendi kitabımızı okuyoruz yanında. Sırayla yapıyoruz tüm bunları bir gün anne, bir gün baba.
Kendi eşyalarını kendi giyiyor. Yemeğini kendi yiyor. Bireysel olarak yaşına uygun şekilde neler yapması gerekiyorsa onları yapıyor. Son bir haftadır okula giderken ağlamıyor. O ağlayarak istemeleri azaldı. Ağlayarak olmasını istediği birşeyin olmayacağını biliyor. Eğer çok diretirse başka sevdiği şeyi o gün yapamayacak cezası alıyor. Bugün yarım saat az tv izleyeceksin. Yada sulu boya yaparken fırçayı sinirlenip attığı için önce uyarı uygun davranmazsa bugun bir daha boya yapamayacaksın. Cezalar kısa süreli bir günlük yada saatlik. Çünkü çocuklar çok çabuk unutuyor. Bulaşık makinasının boşaltılmasında, çamaşır asmada, bulaşık ve çamaşır makinasının çalıştırılmasında ondan yardım istiyorum. Tokum yemeyeceğim dediği zamanlarda sofrayı hazırlatıyorum işin bi şekilde içinde bulunsun diye. Hatta geçenlerde teyzesine toz almak benim işim dedi :). Çok güldük.
Böyle bakınca biraz gaddarca davranıyoruz gibi görülebilir ama hatalarımızı telafi etmenin yolları bu. Sınırları olduğunu ve bizimle işbirliği yapması gerektiğini bilmeli. Biz karşımızda daha mutlu bir çocuk görmeye başladık. Okulda halen bir iletişim sorunu var bunuda çözmeye çalışıyoruz. Aşırı inadı malum , bunu yumuşatmaya uğraşıyoruz.
İçimi dökmek gibi oldu. Hızlı hızlı bişey atlamadan yazmaya çalıştım. Umarım karmaşık olmamıştır....
hemen alıp okumalı
YanıtlaSilumarım bizde başarabiliriz
gayet güzel bir anlatım oldu,
YanıtlaSilbaşarılı taktikler:)
büyük oğlan 4,5 yaş civarında ve ben 5 yıldır çocuk eğitimi kitaplarına gömülü bir vaziyette aşıyorum,
ve içlerinden bu örnekli kitaplar hemne hangisi olduğumuzu bulmamıza kesinlikle çok yardımcı,
Ve,
etkinliğe katılacağını yazmıştın ya,bilgilerin henüz gelmedi,
hala katılma isteğin devam ediyorsa,göndermeni rica edebilirmiyim :)
Sınırlı yaşanaların sınır koyma adeti olmaz pek demekki birileri yazmalı bizler okumalıyız ki gerektiği gibi davranalım mesaj alınmıştır efenim :)
YanıtlaSilAnne çişim geldi kısmından itibaren okudukça aha altına edecek dedim de diyaloğun sonunda anlaşıldı rahatladım valla
maşallah diyelim önce:) mutlu çocuk görmek çok önemli hakkaten.. mutsuz, huzursuz ve mızmız olduklarında hem onlar adına hem kendi adına üzülüyor insan ve mutsuz oluyor haliyle..
YanıtlaSilBende yakında dayı oluyorum..Hem de kız dayısı:)Kız dayısı olmanın inceliklerini sizin sayenizde çözücem sanırım..:D
YanıtlaSilUfuk hoşgeldin :D. Bir kere yandın sen onu peşin peşin söyleyeyim. Yok olmaz dediğini bile bi naz bi cilveyle yaptırtır sana sen bile inanamazsın. Sağlıkla gelsib inş.
YanıtlaSilbiz bir sürü para verip psikoloğa gitmiştik gençcecik kızımız bize bu kitabı okuyun uygulayın demişti tavra sinir olduğumdan kitabı alsamda ciddiye alıp okumamıştım tam olarak, demek faydalı haa hemen başlıyorum:))
YanıtlaSil