Çok zaman olmuş yazmayalı. Çok şey yaptım bu zaman aralığında kardeşim evlendi mesela, uçurtma uçurttuk anne, baba, kız, yeni bir objektifim oldu :) daha ne olsun di mi? Bu sene evlenen, sünnet olan, doğum yapan bi dolu bi dolu yada sadece benim hayatımda böyle... Daha sık yazmalıyım, ara uzadıkça zor geliyor yazmakta. Atmalıyım üstümden tembelliği, kararlıyım :)
Özgür ruh :)
Yeni objektif denemeleri
Yeni objektif denemeleri...
Teyzesini kuaförde beklerken sıkılmış bir Almina :)
Kuaför manzarası...
30 Mayıs 2011 Pazartesi
12 Mayıs 2011 Perşembe
Üsküdar'a gideriken...
Yok yok başlığın devamı gibi yağmur yağmadı. Ama bir soğuktu nasıl üşüdüm anlatamam. Hemde çok eğlendim. Kurs arkadaşlarımla muhtemelen son uygulamalı dersimizdi. Üzgünüm birazcık, birazda korkuyorum kurs mecburiyeti beni fotoğrafa bağlıyordu bu güzel uğraştan kopmamak istiyorum. Umarım başarırım.Kopacak gibi olursam uyarın beni olur mu? :)
Şu sevimli kedinin bana nasıl poz verdiğine bakar mısınız ? :)
Bunlarda ilk uygulamalı dersimin fotoğrafları belki benim gibi merak edenler olabilir. http://balkupuylehayat.blogspot.com/2010/11/ilk-uygulamal-ders.html
Şu sevimli kedinin bana nasıl poz verdiğine bakar mısınız ? :)
Bunlarda ilk uygulamalı dersimin fotoğrafları belki benim gibi merak edenler olabilir. http://balkupuylehayat.blogspot.com/2010/11/ilk-uygulamal-ders.html
5 Mayıs 2011 Perşembe
Mim ve istek geri gel lütfen...
Zoraki yazıyorum. İsteksiz. Yataktan kalkıp sabah aynaya baktığımda hiç uyumamış gibi şiş buluyorum gözlerimi. Bedenim sürükleniyor resmen işe gelirken. Kursta olmasa hiç bir şey yapmayacağım. Güneşsizlik ne kötü, enerji sıfır istek yok. Yazdan ümidimi kesmemeye çalışıyorum var gücümle.
Sevgili Bahar mimlemiş beni. İki mim vardı blogunda ben birini seçtim sanırım daha çok sevdiğim için soruyu. Neden yazıyorum? sorusuna yanıt arıyorum.
Başlangıçta burası Almina'ya ait bir günlüktü. Ona dair yaşadıklarımı yazdığım, hafızamın unuttuklarını hatırlamamın kolay yoluydu. Bi anıydı, hatıraydı benim için. Sonraları çok değişti. Kendime aitte bir sığınak oldu. Tüm kalabalıkları bırakıp kaçıp saklandığım, yorumlarla gülümseyip mutlu olduğum, yepyeni insanlar tanıyıp benimle aynı endişeleri taşıyan anneleri bulduğum yer. Evet burası kızımın günlüğü ama benimde yüreğimin en derin odalarından biri. Bana dair kızımı dair sevdiklerimize dair izler taşıyan. Sizlerde bu anıların en önemli şahitleri ..
2 Mayıs 2011 Pazartesi
Işıkla boyama denemeleri...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)